من و مغزم و حاجی بادوم

بسم الله ...

درجعبه رو برای بار صدم باز می کنم دوسه تا دونه ی دیگه برمیدارم   میزارم گوشه لپم و به کارم ادامه می دم...

کمتر از یک دقیقه شیرینی ها توی دهانم آب می شوند و مغزم از شیرینی حاصل  ذوق ذوق می کند  و فرمان می دهد که بازم بخور بازم بخور...

دلم می خواهد دوباره در جعبه راباز کنم و دو سه تای دیگر بردارم که ندایه درونی هشدار می دهد که بدان و آگاه باش اگر ادامه بدی چاق میشی چله میشی  اونوقت میشی بیفوره بهاره رهنما قبل ازدواج دوم....

اما مغزم که هنوز تو حال و هوای شیرینیه میگه اخه این شیرینی کوچولوها کجای آدمو چاق میکنه ...

ولی من گولشو نمی خورم به حرف ندای درونمم کار ندارم یک ساعت دیگه میرم نون برنجی میخورم...

راستی چرا شیرینی به این خوشمزگی و نازی رو به اسم  حاجی بادوم گذاشتن؟؟؟؟؟؟؟؟؟

یعنی چی یعنی یه بادومی بوده تو جیب یه حاجی رفته مکه شده حاجی بادوم؟؟؟

یادم به پشمک حاج عبدالله افتاد ؟؟

اونو که اصلا بیخیال  

من همش یاده بابا بزرگ مرحومم و موهای سفیدش میوفتم چون بنده خدا اسمش عبدالله بود...

بگذریم خخخ...

++57 روز دیگه تا عروسی . استرس دارم یوقت نکنه یه نفر بمیره !!!!