خداحافظ سالار!
بسم الله
چند صفحه از کتاب خداحافظ سالار گذشته بود... خاطرات از رفتن خانم چراغ نوروزی به سوریه شروع شده و برایم خیلی جالب بود با تعجب از همسرم پرسیدم؛:مگه اینایی که میرن سوریه میتونن زن و بچه هاشونو ببرن ؟؟!!
او لبخندی زد و گفت:ّ نه ...مگه جنگ جای زن هاست!!!
-:خب بیا خودت بخون خانم شهید همدانی رفته اونم با دوتا دختراش تازه ببین چه نفس گیرهم بوده ممکن بوده دست تکفیری ها بیفتن....
او با خنده گفت:عزیزم اینا سردارنا .....
به شوخی گفتم؛ یعنی من نیام !؟؟؟؟!!!!!
شانه بالا انداخت و نوچ آبداری ادا کرد ..
با لج گفتم؛اصلا حالا انگار خودشو میبرن چه اعتماد به نفسی داری ها....
مغرورانه شانه عقب داد و.گفت: حالا بعدا مشخص میشه...
گفتگویمان را با لبخند تمام کردم وبه خواندن ادامه دادم ....
>>>>>
کتاب را نصفه نیمه رها کردم ...درایام فاطمیه خریده بودمش..اما دل این را نداشتم روزهایه بی حسین را برای پروانه بخوانم...
شاید برای خیلی ها داستان جالبی باشد ولی برای من نبود
کتاب را دقیقا همانجایی رها کردم که حسین کنار پروانه بود و تازه ازدواج کرده بودند...
گذاشتم تا حسین کنار پروانه بماند ....
دلم.نمیخواستم پروانه را وقتی بخوانم که خبر شهادت همسرش را شنیده بود یا روزهایی که باید هی صبر میکرد هی صبر میکرد و.چشم به در میدوخت تا چشمش به دیدن حسین روشن شود....
اگرچه درواقعیت پروانه بی حسین شده. ولی تاجایی که دستم بود کتاب را ناتمام گذاشتم. تا لااقل توی دنیای من. حسین پروانه را تنها نگذارد..
شما دوست داشتید بخوانیدش کتاب خوبیست....
- ۹۷/۰۱/۲۷