بیت الحسین.

بسم الله الرحمن الرحیم....

ماه محرم که شروع شد همه ی همسایه های کوچه گل سرخ علم عزای اقای دل هارا درب خانشان بپا کردند..

همسرم به رسم هرسالشان پرچم بزرگ یا حسین را از پشت بام اویزان کرد....چه زیبا بود وقتی پنجره را هرصبح باز می کردم.تا هوای خنک صبح را مهمان خانمان کنم  به محض اینکه نسیمی وزیدن میگرفت پرچم یاحسین هم جلوی پنجره ما در حرکت بود و با هر حرکتش می گفتم السلام علیک یا اباعبدالله....

حس می کردم که پر عبای اقاست ..حس می کردم دست مهربان اقاست که از سر محبتش بر سر خانه و زندگیمان کشیده میشد...

از ته کوچه ی گل سرخ که می امدی حتی چندکوچه بالاتر از پشت بام خانه ها که نگاه می کردی پرچم یا حسینمان معلوم بود...

همسایه ها می گفتند ما خیلی این پرچم را دوست داریم هرموقع میبینیمش به امام.حسین سلام می دهیم...

اه که چقدر دوستش دارم....

حالا دلم گرفته باید کم کم جمع شود برود تا سال بعد....

حالا چقدر دلگیرم که بساط.روضه ها و چایی روضه ها جمع می شود...

حالا دلم می گیرد که امام حسین رفت تا سال بعد تا محرم و صفر بعد البته برای بعضی ها ...خیلی ها همیشه دلشان با اقاست ....

اما من نیت کردم ان شا الله و به لطف خود حضرت...

هرصبح چایی خانه ام را به نیت نذر اقا درست کنم..صبحانه ونهار و شام را نذر فرزندان و یاران وفداییانش کنم.....

بعد از مدتی که به سبب لطف بیکران امام هشتم زندگی ام سامان گرفت و نام خانه ام را بیت الرضا گذاشتم. از این لحظه نامش را بیت الحسین می گذارم تا خادم الحسین تمام وقت باشم....

نگاه مهربان  اقا ابا عبدلله نصیب تمام عاشقانش....