یک یلدای حسابی!

نوروز ها و یلدا ها و هزار عیدی که مرسوم مردم است می آیند و می روند

ولی  من دچار یک بی حسی و یک بی تفاوتی خاص هستم ...

نه بخاط اینکه آدم شاد و مثبت گرایی نباشم  نه ...

یک چیزهای توی ژِنتیک آدم هاست ک انکار ناپذیر است ..

فکر می  کنم این ارث را از پدرم گرفته ام

چراکه همیشه جلوی تمامی این رسم و رسومات یک علامت سوال بزرگ  گذاشته است

وبا لبخندی عجیب  از جمع دورشده ...

یادش بخیر وقتی بچه بودم  ...

دلم می خواست شب یلدا داشته باشیم

ولی خب چون پدر برایش اهمیتی نداشت  ماهم دست و دلمان به کار نمی رفت .

اما مادر همیشه یک جایی گوشه قلبش برای اینجور چیزها باز نگه داشته بود

و تاجایی که دل یک دختر 10 ساله شاد شود  اینجور مراسم ها را زنده نگه می داشت ..

پدر آدم نامهربانی نیست  تنها خصوصیتش منطقی بودن بیش از حد اوست ...

به نظر من اینجور چیزها منطق بردار نیستند وقتی قرار است یک شب سال یک سری کارهای خاص

انجام شود و یک سری حرف ها زده ...

دور هم بودن  دست در دست هم بودن  مهربانی کردن و  از حال و احوال یکدیگر خبردار شدن منطق

بردار نیست ..

برخلاف ژنتیکم که مرا به سمت  بی تفاوتی های پدری میکشاند اما دلم  یکجور دیگریست ..

دلم جمع های خانوادگی و بگو بخندهایی را می خواهد که شاید سال های بعد عین درخت های پاییز

یکی بعد از دیگری از این دنیا کوچ کنیم ...

دلم  یک شب یلدای حسابی می خواهد با تمام کسانی که دوستشان دارم

و در کنارشان احساس خوشی می کنم ...

یک معتاد هستم:)

من واقعا نمیدونم این گوشی و فضای مجازی
چه چیزی داره و چه اتفاقی میوفته
کجای مغزو فلج میکنه که ....
تا میری سرش فک میکنی 5 دقیقه نشستی ولی
در اصل نیم ساعته سرت تو گوشیه...

یه مدت بود گذاشته بودمش کنار کاملا ..
ولی دوباره بهش معتاد شدم ...
عجیبه این اعتیاد نوین
حواسم نیست
مثه مواد مخدره ...
اگه نباشه و نرم احساس بدی دارم  ...

باید یه فکری برا خودم بکنم:/

سفر

به معنای واقعی کلمه عاشق سفرم  ..

یعنی جوری که یکی از ملاک های اساسی انتخاب همسر رو همین سفرو ایران گردی و جهان گردی گذاشتم ...
یه جورایی هم همیشه سعی می کنم به این اهدافم نزدیک بشم

مثلا دنبال کردن کلاس زبان انگلیسی بالاخره لازمه هرسفر به خارج از ایران نیازمند  زبان انگلیسی ( هرچند  الان فرانسه و آلمانی و و و و  مد شده ) است...

اگه از من سفردوست بپرسی عاشق چه کتابی هستی  
میگم 1. مارکوپولو 2 . مارکو دوپلو 3.برگ اضافه...

(آقای ضابطیان)( البته بی وتن آقای امیرخانی که کم از سفرنامه نداره)
میگن واسه رسیدن به یه هدف و آرزو باید شرایطش و مهیا کنی ..کم کم قدم توراهش بزاری  تابهش برسی ...
منم سفرم رو ازهمین خیابون و کوچه  نزدیکمون شروع کردم ...
البته تابستون سال پیش بود ...
سوار اتوبوس شدم و رفتم چندتا خیابون بالاتر  یکم خرید کردم و پیاده تو خونمون از کوچه هایی که نمیدونستم رد شدم 
تارسیدممم به خونمون .....
این شد اولین سفر(البته از نوع سفرک)  ..
مگه چه اشکالی داره :)..
آدم از در خونش بیاد بیرون  مسافره :)...
 
#مسافری_که_من_باشم

نیازمندی!

می خواهم روی پشانی ام بنویسم
آمدم همه ی آن چیزی که این جا است بنویسم  هی نوشتم و پاک کردم هی نوشتم و پاک کردم...

و دراخر به این نتیجه رسیدم
مشکل عمده ی این روز های من خودم هستم
که هم مانع پیشرفت خودم هستم
و هم مایه زحمت خانواده....

به یک مشاوره خوب بیشترازهرچیزی نیازمندترم ...

گریه را ازمن نگیر..

فکر می کنم اولین قدم برای رسیدن به آرامش قطعا این است که آدم سعی کندخودش باشد
بدون تقلب و رونوشت  همان باشد که هست .....
البته خیلی سخت است که سعی کنی خودت باشی  چون گاهی وقت ها خودت از خودت متنفر می شوی
 انسان است دیگر گاهی  بقیه را بیشترخودش دوست دارد ...

 

سخت ترین کار دنیا همین خود بودن است ...
با این همه رنگ و لعاب   که سعی می کند تورا شبیه خودش کند  و توبشوی آنچه که تنها وتنها باچشمانت میبینی   وبجای تعقل تنها وتنها با تصورات چشمی ات زندگی کنی خیلی سخت است
که خودت باشی..

 

مثلا همین روزها ...انگار همه چیز دست به دست هم داده است که انسان بخندد فقط بخندد قه قهه بزند و دلش را بگیرد و وسط اتاق ولو شود از خنده  ....
پس گریه چی ....
چرا اینروزها از گریه کردن خجالت میکشیم  و حتی نمی توانیم درد همدیگر را  درک کنیم...
دلم به حال گریه می سوزد  اینروزها حسابی بدنامش کرده اند....
شاد بودن به خنده های مستانه از ته دلی نیست  
شاد بودن یعنی گریه را دیدن و فهمیدن و بعد لبخند زدن با دیگری...
مثل آسمان آبی و صاف و رنگین کمانی بعد از باران ....

 

وانمود می کنم

سخت ترین کار وانمود کردن است...

خصوصا اینکه مخفیانه درس بخوانی برای جای دیگر و بقیه فکر کنند تو در مسیر دیگری ...

خدایا کمک کن در حفظ این رازکوشا باشم

ضرری که به خودمان می زنیم

گاهی بعضی احادیث چنان بردل می نشیند که سرموقع حساس در ذهن مخابره می شوند...

حدیثی خوانده بودم از یکی از معصومین که گمان کنم امام کاظم بود 

بااین مضمون که کاری که هنوز انجام نشده بگویی به سرانجام نمی رسد   از طرف دیگر  به این نتیجه رسیده بودم به قول قدیمی ها سر زبان می افتی و کارت لغو می شود راست میگفتند...

چندین بار گفتیم و ضرر کردیم 

خدایا کمک کن اختیار زبان خودمونو داشته باشیم و هرکسی رو طرف مشورت قرار ندهیم که ضرر بسیار دارد.:(

ناجیه جان

درست در همان لحظاتی که زندگی ام به تارمویی رسید 

تورسیدی و مرا نجات دادی 

خدای خوبم 

توناجی همیشگی منی 

به تو نیازمندم

حالا هرچقدر هم سرگرمی هامان بیشتر شود 

حالا هرچقدر تکنولوژی پیشرفت کند و بخواهد از تنهایی هایمان کم کند 

انگار نتیجه برعکس می شود 

انگار هر روز  تنها تر می شویم  انگار توی دلمان بیشتر خالی می شود 

انگار بیشتر به وجودی نیاز داریم تا آراممان کنید ...

وجودی که بی نهایت باشد   بی حساب و کتاب باشد  

اصلا همه جا باشد      

احساس می کنم هرروز از خدادورتر و به او نیازمندترم ....